Yağışlı sonbahar ve taşkınlı Ocak ve Mart ayları, yeraltı suyu seviyelerini eski haline getirdi, seviye neredeyse tüm ölçüm noktalarında ortalamanın üzerinde. Bir jeolog bunu Radyo 1’de işitilebilir bir coşkuyla anlatıyor. Arabam sadece süpermarketin otoparkında rengine göre bulmakta zorlandığımda temizleniyor, bisikletimin kulübeye bırakılabilmesi için önce temiz olması gerekiyor. Bu, bu baharda yağ giderme, durulama ve yağlama için bisiklet sürerken harcadığım kadar zaman harcadığım anlamına geliyor. Ve bu aktiviteleri hiç sevmediğim için planlanmış birçok yolculuk gündemden silindi. Haftalar sonra ilk yağmursuz Cumartesi gününden en iyi şekilde yararlanmak gerekiyordu, Scheldeprijs Cyclo bunun için özellikle uygun görünüyordu.
Başlangıç için sakin, ilk kilometre havalı geliyor ama tatsız değil, kıyafet seçimi iyi. Diğer bazı katılımcıların hangi hava durumu uygulamasını kullandığı hakkında hiçbir fikrim yok, ancak galoşlara, buff’lara, eldivenlere ve kışlık ceketlere bakılırsa, hala yolda ağır bir kış hıyarı var gibi görünüyor. Schoten ülkenin kuzeyinde yer alır, ancak Flanders henüz Lapland değildir.
lekelenme
Bir turun başında elbette her türden bisikletçi bulacaksınız. Bunu fark etmek eğlencenin bir parçası, kalfalık Maarten’in biraz zaman alması umurumda değil. Pahalı aero bisikletler ve genellikle hızlı başlayan ancak nadiren İlk 10’a giren profesyonel bir cyclocross binicisi olan sıkı gövdeler görüyorum. Tıraşsız çıplak bacaklar ve yuvarlak karınlar, bacak ısıtıcılarının altında ve üstünde çoraplar. Orada burada bir şehir bisikleti bile. Numara plakaları gidona yapıştırılmıştır, siklonun bir yarışma olmadığını anlamayan birkaç kişi, kanatçıklar gibi sele direğine kadar sıyırır. 120 km en popüler mesafe gibi görünüyor, duydum. En uzun rotaya gidiyoruz, saat neredeyse dokuz buçuk ve bu nedenle ayrılma zamanı.
Antwerp aglomerasyonu en çekici bisiklet bölgesi değil, ancak parkur kurucusu en işlek yollardan kaçınmak için elinden gelenin en iyisini yaptı, sadece birkaç kilometre sonra trafiğin az olduğu yerleşim bölgelerinden geçiyoruz. Birkaç kavşaktaki gecikme nedeniyle arkamızda bir peloton oluştu, her virajdan sonra bize karşı hafifçe esen rüzgardan korunan on ila on beş bisikletçinin sörf yaptığını görüyorum. Sinüslerimin aksine kaslarım hala düşük güç modunda çalışıyor. Nemli sümük burun deliklerini doldurur. Her santim bir beyefendi hava yollarını temizlemek için son sıraya düşüyorum. Otobüsün arka koltuğundan öndekilerin direksiyona kimin geçeceğinden nasıl şüphe duyduklarını görüyorum, birkaç ürkek pozisyon değişip sonra hız artıyor. Ben yerimi buldum.
Grinta’da! düzenli beslenme önerileri bulacaksınız: ne ve ne zaman yenir. Sık sık olduğu gibi, bu tavsiyeleri ihmal ettim. Zar zor kahvaltı yaptım ve sadece erzağa güvenerek kendim herhangi bir bar getirmedim. Açlık baş gösterir, Ossendrecht’teki ilk görev çok erken gelmez. Açgözlülükle pasta dilimleri, sakızlar ve gofretler yerim. Beslenme uzmanları için tam bir korku. Hızla son bir frangipane, kalp pillerimiz tekrar çalışıyor.
iki = üç
Zeeland’e vardığınızda, rüzgarın dizginleri serbesttir. İki Beaufort, üç Beaufort gibi hissettiriyor. Grup artık düzgün bir şekilde ikişer ikişer araba kullanmıyor, ancak fan davranışı göstermeye başlıyor, beton şeritlerin tüm genişliği kullanılıyor. Scheldt-Rhine Kanalı üzerindeki köprü birkaç metrelik bir yükseklik bile sağlıyor, arkadaki rüzgar altı kullanışlı oluyor, form seviyem henüz yeraltı suyu seviyesinde değil.
Çatalda, organik olarak oluşturulan grup oku 120’ye doğru takip ediyor, çok kötü. Yine de, Batı ve Doğu Scheldt arasındaki ekstra döngü oldukça güzel. Maarten ve ben buraya daha sık gelir ve bir dönüm noktasından diğerine dönerdik. Yükseltilmiş bentlerden okyanus gemilerinin Antwerp limanına yaklaştığını görüyoruz. Rüzgarın şiddeti artmasına ve tam olarak arkaya doğru itmemesine rağmen, draft olmadan bile hızımızı koruyabiliriz. 150 km kurtuluşumuzu gözeten işaretçilere teşekkür edecek kadar enerjimiz var. Zeeland polderlerinin derinliklerinde, parlak sarı giyinmiş bir muhafız, bayrağıyla bize öncelik vermesini bekleyen bir araba için boşuna umut ediyor. Selamımıza ‘Okidoki’ ile cevap veriyor. OKI Doki?! Gerçekten söyledi.
Bir solist şimşek hızıyla yanımızdan geçiyor. Hemen 100 metrelik bir boşluğa çarpıyor. Sonra liderliği durgunlaşıyor. Genç kibir, sevimli. Başka bir işaretçi, 120 km’deki katılımcıları dümdüz yönlendiren ve bizi bir iş parkına götüren bir tabelaya asılmıştır. Garip, en uzun iki rotanın birleşimini çoktan geçtik ve bu noktadan sonra her iki rota birlikte Schoten’e geri dönüyor. Açıklama hemen ardından gelir. 150 km’nin katılımcıları, BiciMondo’da köşede bulunan ekstra bir tedarik hakkına sahiptir. Bisiklet markası De Rosa’nın İtalyan güzelleriyle dolu showroom’unda, kötü alışkanlığıma geri dönüyorum: ürkütücü. Pasta dilimlerini, sakızları ve waffle’ları kola ve kahve ile yıkıyorum. Spor barlarını başkalarına bırakıyorum: bedenim ıvır zıvır istiyor, bedenim ıvır zıvır oluyor.
Yıldızlar
En son 150 km ile başlayıp, erzak aldıktan sonra gecikmeler veya aç kalanlar daha da yoğun bir şekilde yemek yiyebiliyorlar. Yeni trenimiz bu sabahki trenden daha hızlı çıktı. Köşeler sımsıkı kesilmiş, engeller hevesle saldırıya geçmiş. 90 km sonra, ilk Arnavut kaldırımlı bölüm olan Hoogewaardweg’de gaz kelebeği tamamen açılıyor. Uzunluğu 2000 metrenin biraz altında ve uçlara doğru ortası bombeli. Helleclassic’te muhtemelen iki yıldız kazanırdı, biraz iyi niyetle belki üç çünkü kenarlarda sert omuz alanları yoktur. Son hektometreler hala ıslak ve kaygan, ancak ara sıra grubumuz tutunuyor, yanından geçtiğimiz yalnızlar ve ikililer toparlanmıyor.
l.s.d.
Velodreef ve Hensberglei’nin taşlarında voltaj yeniden yükselir, su şişeleri kendilerini tutucularından kurtarır ve özgürlüğe doğru zıplar. Ancak Grenspark Kalmthoutse Heide’den hız açıkça daha düşük. Grubun göbeğinde saklı, acilen ihtiyacım olan mükemmel eğitimi tamamlıyorum. Bacaklar sorunsuz döner, kalp atış hızı kontrol altında kalır. Saf, katkısız LSD. Sadece Broekstraat’ta, profesyonel yarışın yerel turlarından kalma parke taşı şeridinde, bir kez daha çıldıran birkaç kişinin eldivenini alıyoruz.
Broekstraat 1700 metre uzunluğundadır ancak Paris-Roubaix’deki Espace Charles Crupelandt, şerit 1 ile karşılaştırılabilir bir zorluk derecesine sahiptir: Çaba için bir yıldız. Yine de balonumuz patlamış görünüyor. Son güçlü bel basınçları bacak kaslarını ateşler ama krampa neden olmaz.
Schoten sokaklarında yüz buruşturmanın yerini şimdiden bir gülümseme aldı. Jasper Philipsen Çarşamba günü Welsford ve Cavendish ile hala mücadele ederken, durgunluğu tamamlıyoruz. Beş saat iki dakikada 152 km, 30 km/s’in biraz üzerinde, bundan memnunum. Az önce kırılan güneş aslında altın bir kenar sağlar.
Kıta Klasik Turu
15 Nisan Cumartesi, Leuven the Brabant Ok Döngüsü programda. 15 Ağustos’ta tekrar Leuven’e gidebilirsiniz. Louvain’e binmek2021 Dünya Kupası sahasından ilham alan bir tur. 16 Eylül’de Süper 8 Döngü Drive, Primus Classic’in gezici versiyonu.
